پهنه بندی کاربری اراضی شهری شهرک ارم تبریز بر اساس شاخص های اساسی مخاطرات ژئومورفولوژیک

کلان‌شهر تبریز به دلیل تنگناهای ژئومرفولوژیکی، به توسعه‌ی قطاعی و احداث و ساخت شهرک‌های اقماری در اطراف شهر روی آورده است. اغلب شهرک‌های ایجادشده به‌ویژه شهرک ارم، در مجاورت گسل فعال شمال تبریز و عوامل تهدیدکننده‌ مخاطرات طبیعی از قبیل زلزله، سیـلاب، حرکـات توده‌ای و... که شاخص‌های اساسی در مطالعه‌های مخاطرات ژئومرفولوژیکی است، قرار گرفته و عمدتاً در مناطق شیب‌دار با لیتولوژی نامقاوم متشکل از سازندهای میوسن (تناوبی از مارن‌های آهکـی و نمک‌دار، کنگلومرا و ماسه‌سنگ با میان لایه‌های آهکی) ایجاد شده‌اند. هدف عمده‌ تحقیق حاضر، تعیین وضعیت فعلی الگوی استقرار کاربری‌های اراضی شهری و پهنه‌بندی منطقه‌ مورد مطالعه بر اساس شاخص‌های ژئومورفولوژیک در مناطق آسیب‌پذیر، در تطابق با استانداردهای کاربری‌های اراضی شهری در شهرک ارم تبریز است. به دلیل پیچیدگی و ازدیاد فاکتورهای مؤثر در تعیین کیفیت مکانی استقرار سکونت‌گاه‌های شهری، از روش‌های چندمتغیره‌ی تصمیم‌ساز برای تعیین درجه‌ تناسب کیفی استقرار کاربری‌های اراضی استفاده شده است. بدین منظور از روش‌های ارزیابی چندمعیاره مبتنی بر تحلیل سلسله‌مراتبی AHP برای تولید و تجزیه و تحلیل نقشه‌ها و لایه‌های مختلـف کاربری‌ها استفاده شده است. بر اساس یافته‌های تحقیق، از کل مساحت 36/554 هکتاری شهرک، حدود 15/60 هکتار در مناطق با استاندارد خیلی کم، 47/164 هکتار در مناطق با استاندارد کم، 45/196 هکتار در مناطق با استاندارد متوسط، 09/115 هکتار در مناطق با استاندارد زیاد و 2/18 هکتار در مناطق با استاندارد خیلی زیاد استقرار یافته‌اند.